Ömür defterinden bir sayfa daha azaldı,
Gözyaşlarım bu sefer adenoviral,
Virüs de bilir kederli gözleri,
Keder indimi bir defa gözlere,kaybolmaz bir daha...
Gönül birçok şey söyler bu mevzu üzerine
Gönül bir de derki haydi kalk gidelim,şu Sivas'ı terk edelim.
Güneş de gitti, karanlığın bastı mı ey dünya
Beni de dertlerle ,hüzünlere kattı mı?
Adenovirus bahane , kederlere damladı gözlerim kör oldum sandım,
''Dünyada tükenmez murat var imiş'' derler
Tükenenler benim olsun,tükenmeyenler senin ,ey dünya!
8 Ekim 2015 Perşembe
31 Mayıs 2015 Pazar
iki dirhem bir nefes
Bavulda yaşamayı bilir misiniz? Tatillerde veya mahçup bir misafir olarak bavulla gittiğiniz evde bir süre kalacaksanız,genellikle bavulda yaşarsınız.Ya nasıl olsa gideceğim diye ya da yer kısıtlılığından eşyalarınızı bavuldan çıkartmaz,ihtiyaç duydukça çekip alırsınız içerisinden birtane. Bu bavul sıkıntısı süre uzadıkça bir ızdırapa dönüşür,herşey birbirine karışır,bazen kirliler temizlere,bazen de sabırlar sinirlere...
Ben de uzun bir süredir bavulda yaşıyordum.''Jinekolojik onkoloji cerrahisi'' üst ihtisası yapmak için taşradan çıktım yola,nedenler nedenleri kovaladı bir türlü ev tutamadım ve bana bağrını açan bir arkadaşımdan gidip geldim bir süre .Yeni evime taşındım ,ama alışkanlıktan mıdır yoksa tembellikten mi bir süre daha bavulda yaşadım.''Okumak cehaleti alır,eşeklik baki kalır '' diye bir söz vardır,ona nazire yaparak ,''Yeni ev bavul sıkıntısını alır,bavulda yaşamak baki kalır'' sözü aklıma geldi ve kendimi zorlayarak yerleşik hayata geçtim sonunda.Bazen kendi kendime diyorum ki ; bilim senin neyine ,yan dal senin neyine ,otur yerine iç biranı... Bazen de tam tersini. İki dirhem bir nefes canım var onu da ne yapacağımı bilemedim.Dirhem her nekadar ağırlık ölçüsü olsa da acıyı da çok güzel tarif ediyor.En güzelini Karacaoğlan söylemiş:''Ölüm ile ayrılığı tartmışlar,elli dirhem fazla gelmiş ayrılık.''İki gün önce bir meslektaşımızı daha katlettiler .İnsanlığın yok olduğu memleketimizde ,her iki acıyı bir kez daha yaşadık.Kimin tesellisi bu acıları telafi edebilir? Sebepsiz ölümler ,telafisiz acılar ülkesiyiz maalesef ...
Önümüzde yine bir seçim ,seçimden seçime umut besleyerek ömür mü tüketiyoruz ,yoksa bir umut var mı gerçekten...
(not: 1 dirhem= 3.2 gram= 16 adet keçi boynuzu çekirdeği)
23 Ocak 2015 Cuma
çok koştum
Uzun sürdü yaz uykusu,hiç uyumadım aslında ,hep koştum...
Koşmak iyi gelir insana ,hesaplaşırsın kendinle ,herşey teker teker ortaya çıkar beynin derinliklerinden.Koşmak özgürlüktür,her adım sanki gerçekleşecek bir hayale atılan umuttur.
Gözlerimde bir ''chunking ekspress'' sahnesi, sabahın seherinde dışarıdayım,hava soğuk,uyku mahmuru gözleriyle,sırtlarında kocaman çantalarıyla okula giden çocuklarla başladım koşmaya...
Dururken düşünemiyorum,biraz hızlanmalıyım,kollarım ve bacaklarım senkronize,bir ilkokul çocuğuyum,boynumda papyon, bando takımında zil çalıyorum 23 Nisan 'da, ayak bileklerim ısındı ,dizlerim bir ileri bir geri ,biri ötekini takip ediyor ,lisede kimya sınavındayım,Avagadro sayısı kadar ömrüm olsa ve hiç durmadan koşabilsem keşke ,ağzım kurudu,burun kanatlarım iyice açılıyor tıslayarak soluyorum,daha da hızlanmalıyım,bir güzelin karşısındayım söylemek isteyip de söyleyemediğim tüm kelimeler aklımda ,yanaklarım iyice kızardı,her bir sözcük bir ter damlası olup aktı derinlere...
Laktik asit sardı bedenimi ama duramam,dizler bir ileri bir geri ,kanayan bir hastaya koşuyorum,ciğerlerim yanıyor aldığım her nefeste ,yutkunmakta zorlanıyorum ,özefagusumda spazmlar ,kontrol imkansız,gözümde iki damla yaş beliriyor birisi içime akıyor,diğeri ise dışıma...
Ellerim dizlerimin üzerinde nefes nefeseyim ,menzilim uzaktır belki varamam...
Beni bu koşumda yalnız bırakmayan anneme ,babama ,kardeşime,Sinan Erdoğan'a,Burcu Ulusoy'a ,Dağhan Dağdelen'e,Guven Polat'a, Dilşat Bilen'e ,Resul Karakuş'a,Nedim Tokgözoğlu'na,Hamdullah Sözen'e,Cem Ardıç'a ,Barış Boza'ya Atay Vural'a,Metin Törün'e ve adını yazamadığım tüm sevdiklerime teşekkür ederim .
Belki yine yazarsın diyenler hep umudum oldu....
Koşmak iyi gelir insana ,hesaplaşırsın kendinle ,herşey teker teker ortaya çıkar beynin derinliklerinden.Koşmak özgürlüktür,her adım sanki gerçekleşecek bir hayale atılan umuttur.
Gözlerimde bir ''chunking ekspress'' sahnesi, sabahın seherinde dışarıdayım,hava soğuk,uyku mahmuru gözleriyle,sırtlarında kocaman çantalarıyla okula giden çocuklarla başladım koşmaya...
Dururken düşünemiyorum,biraz hızlanmalıyım,kollarım ve bacaklarım senkronize,bir ilkokul çocuğuyum,boynumda papyon, bando takımında zil çalıyorum 23 Nisan 'da, ayak bileklerim ısındı ,dizlerim bir ileri bir geri ,biri ötekini takip ediyor ,lisede kimya sınavındayım,Avagadro sayısı kadar ömrüm olsa ve hiç durmadan koşabilsem keşke ,ağzım kurudu,burun kanatlarım iyice açılıyor tıslayarak soluyorum,daha da hızlanmalıyım,bir güzelin karşısındayım söylemek isteyip de söyleyemediğim tüm kelimeler aklımda ,yanaklarım iyice kızardı,her bir sözcük bir ter damlası olup aktı derinlere...
Laktik asit sardı bedenimi ama duramam,dizler bir ileri bir geri ,kanayan bir hastaya koşuyorum,ciğerlerim yanıyor aldığım her nefeste ,yutkunmakta zorlanıyorum ,özefagusumda spazmlar ,kontrol imkansız,gözümde iki damla yaş beliriyor birisi içime akıyor,diğeri ise dışıma...
Ellerim dizlerimin üzerinde nefes nefeseyim ,menzilim uzaktır belki varamam...
Beni bu koşumda yalnız bırakmayan anneme ,babama ,kardeşime,Sinan Erdoğan'a,Burcu Ulusoy'a ,Dağhan Dağdelen'e,Guven Polat'a, Dilşat Bilen'e ,Resul Karakuş'a,Nedim Tokgözoğlu'na,Hamdullah Sözen'e,Cem Ardıç'a ,Barış Boza'ya Atay Vural'a,Metin Törün'e ve adını yazamadığım tüm sevdiklerime teşekkür ederim .
Belki yine yazarsın diyenler hep umudum oldu....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)