Koşmak iyi gelir insana ,hesaplaşırsın kendinle ,herşey teker teker ortaya çıkar beynin derinliklerinden.Koşmak özgürlüktür,her adım sanki gerçekleşecek bir hayale atılan umuttur.
Gözlerimde bir ''chunking ekspress'' sahnesi, sabahın seherinde dışarıdayım,hava soğuk,uyku mahmuru gözleriyle,sırtlarında kocaman çantalarıyla okula giden çocuklarla başladım koşmaya...
Dururken düşünemiyorum,biraz hızlanmalıyım,kollarım ve bacaklarım senkronize,bir ilkokul çocuğuyum,boynumda papyon, bando takımında zil çalıyorum 23 Nisan 'da, ayak bileklerim ısındı ,dizlerim bir ileri bir geri ,biri ötekini takip ediyor ,lisede kimya sınavındayım,Avagadro sayısı kadar ömrüm olsa ve hiç durmadan koşabilsem keşke ,ağzım kurudu,burun kanatlarım iyice açılıyor tıslayarak soluyorum,daha da hızlanmalıyım,bir güzelin karşısındayım söylemek isteyip de söyleyemediğim tüm kelimeler aklımda ,yanaklarım iyice kızardı,her bir sözcük bir ter damlası olup aktı derinlere...
Laktik asit sardı bedenimi ama duramam,dizler bir ileri bir geri ,kanayan bir hastaya koşuyorum,ciğerlerim yanıyor aldığım her nefeste ,yutkunmakta zorlanıyorum ,özefagusumda spazmlar ,kontrol imkansız,gözümde iki damla yaş beliriyor birisi içime akıyor,diğeri ise dışıma...
Ellerim dizlerimin üzerinde nefes nefeseyim ,menzilim uzaktır belki varamam...
Beni bu koşumda yalnız bırakmayan anneme ,babama ,kardeşime,Sinan Erdoğan'a,Burcu Ulusoy'a ,Dağhan Dağdelen'e,Guven Polat'a, Dilşat Bilen'e ,Resul Karakuş'a,Nedim Tokgözoğlu'na,Hamdullah Sözen'e,Cem Ardıç'a ,Barış Boza'ya Atay Vural'a,Metin Törün'e ve adını yazamadığım tüm sevdiklerime teşekkür ederim .
Belki yine yazarsın diyenler hep umudum oldu....
